کجاست وارث آدم؟!

بیا و پیکره ی چوبی مرا بتراش                              و مثل‌عشق،مرا خط خطی کن و بخراش

میان این همه دیوار،چشم گم شده است                اگرچه کور....ولی تو باز هم پنجره باش!

لجن لجن به پلیدی رسیده اند این قوم                    کجاست وارث آدم میان این همه لاش؟!

دوباره عاد و ثمود و ... خدا به خیر کند!                   دوباره جنگل و غار و هیاهوی خفاش!

شب‏است‏و رعشه‏ی‏طوفان‏و‏سوسوی‌فانوس              کلیم!معجزه کن،روی شب ستاره بپاش!

درین میان که خود عشق هم نمی داند                  که از کدام تبار است؟از کدام قماش؟

به عشق‌اینکه،به‏آتش‌عشقت‏رسد ادامه‌ی‌من            بیا و پیکره ی چوبی مرا بتراش...